Zorgt dat voor botsingen of is het een gouden combinatie? We voelden Brabants Besten Rob Stevens en zijn bevlogen team van professionals aan de tand en legden hen 8 stellingen voor over verschillende thema’s. Van werkgeluk tot werkzekerheid.

 

 

Heb jij even (werk)geluk!

Werkgeluk is meer dan alleen plezier hebben in het werk dat je doet. Werk waar je voldoening uithaalt, waarbij je geprikkeld wordt, waar je enthousiast van wordt en door wordt gemotiveerd. Het is een manier van werken die je (deels) zelf in de hand hebt. Bente vroeg het team van Interconnect wat werkgeluk voor hen betekent.

Stelling 1: Mijn werk moet maatschappelijk zinvol zijn.

Bij het solliciteren stond maatschappelijk zinvol werk niet bovenaan het wensenlijstje. Daarover zijn de generaties aan tafel het eens. Doorgroeimogelijkheden, ontwikkelkansen, een fijn team en positieve directe impact zijn belangrijker. Maar: “Nu ik aan de slag ben, merk ik wel dat ons werk maatschappelijk nut heeft en belangrijk is,” zegt Lisanne, “En daar ben ik trots op.” Interconnect heeft een grote variatie aan klanten in de regio. Maartje: “Stel dat ons bedrijf niet goed loopt, dan hebben veel ondernemers daar last van. Lisanne geeft aan dat dat haar motiveert om goed uit te leggen wat Interconnect doet en waarom goed databeheer belangrijk is. “Mensen willen van alles: netflixen, appen, internetbankieren.. Maar je wil er ook zeker van kunnen zijn dat je data veilig zijn.” Rob: “Dat vraagt dat we, met onze medewerkers, het goede verhaal blijven vertellen.”

Stelling 2: Fulltime werken is een maatschappelijke plicht.

Rob: “Ik was laatst op een sessie waar de 3 belangrijkste vragen van Gen Z zijn: Zijn jullie maatschappelijk bezig? Kan ik na een halfjaar op sabbatical? Kan ik 32 uur werken?” Aan tafel is er begrip voor dat de jongere generatie vaker parttime werkt. Het loont niet voor iedereen om 40 uur te werken en mensen (niet alleen jongeren) willen graag meer tijd voor andere dingen, zoals vrijwilligerswerk, vrije tijd of rust. Lisanne: “Ik ben van 40 naar 36 uur te gaan. Dat was een heel bewuste keuze, zodat ik meer tijd heb voor privé afspraken.” “Eigenlijk is het achterhaald om altijd van 9 tot 5 te werken,” merkt Robin op. “De techniek staat nooit stil. Er kan ook ’s nachts iets uitvallen. Je moet flexibel zijn.” Tegelijk wordt aan tafel opgemerkt dat het leven duurder wordt en de samenleving dat ook samen moet betalen.

Stelling 3: Je mentale gezondheid is de verantwoordelijkheid van de werkgever.

Lisanne is het niet eens met de stelling. “Je bent zelf verantwoordelijk voor je mentale gezondheid. Maar als er iets speelt, moet je het wel kunnen aankaarten bij je leidinggevende.” Hier zijn alle generaties het mee eens. “Ik snap wel dat jongeren hier begeleiding bij nodig hebben. Die ondersteuning kunnen werkgevers bieden,” vult Robin aan. “Iedereen staat altijd aan, door social media en je mobiele telefoon,” vult verder aan Rob. “Dat was niet zo toen wij jong waren.” Er wordt gebrainstormd over wat werkgevers kunnen betekenen. Leidinggevenden kunnen regelmatig even inchecken bij hun medewerkers. Een vast moment per maand, waarin leidinggevende en medewerker in alle rust en één-op-één even kunnen bespreken hoe het gaat. Mirjan: “Vanuit HR kunnen wij hier een belangrijke rol in spelen. Bijvoorbeeld een maandelijkse stand-up met ons team waarin we peilen: hoe zit iedereen erbij? Is iedereen nog blij met z’n werk? Het is belangrijk dat we dat van elkaar weten.”

Leven lang werk

Het begrip werkzekerheid is nieuw. Eerder spraken we van baanzekerheid, maar door de huidige flexibele arbeidsmarkt heeft bijna niemand meer een baan voor het leven. Werknemers veranderen vaker van werkgever, of kiezen op een bepaald moment voor een bestaan als zelfstandige.

Stelling 4: Avontuurlijk werk en een baan met veel uitdaging is voor mij belangrijker dan werkzekerheid.

Lex: “Ik vind het belangrijk dat mijn werk uitdagend is, maar voor mij is ook een vast contract belangrijk.” “Ik vind het belangrijk of ik in een organisatie pas,” vult Robin aan. “Ik verdien liever minder bij een bedrijf waar ik het enorm naar m’n zin heb en leuke collega’s heb.” In de huidige arbeidsmarkt wordt actief geworven door recruiters. Er zijn veel banen beschikbaar, met mooie vacatureteksten en goede salarissen. De deelnemers geven aan dat zij andere dingen belangrijk vinden dan (alleen) een goede beloning. Robin: “Het salaris klinkt dan leuk, maar ik wil vooral aan de slag met een toffe uitdaging.” Lisanne vult aan: “Ik lees de aanbiedingen niet eens. Als ik solliciteer verdiep ik me in het bedrijf en de werkzaamheden.”

Stelling 5: Ontwikkelingsmogelijkheden vind ik belangrijk dan mijn salarisstrook.

Alle generaties aan tafel zijn het eens met deze stelling. Hoewel het belangrijk is dat werk loont en dat je af en toe op vakantie kunt, worden naast het salaris veel andere factoren genoemd die van belang zijn in een baan. Maartje: “Ik wil graag impact kunnen maken met wat ik doe.” Mirjan vult aan: “Ik vind het belangrijk dat ik kan bouwen aan de organisatie en inspraak heb.”

Stelling 6: ik vind een baan en organisatie aantrekkelijk waarin ik zelf mag bepalen hoe ik mijn werk uitvoer.

Uit het gesprek aan tafel blijkt de voorkeur dat werkgever en werknemer sámen de taken bepalen. Lisanne: “We hebben samen gekeken en afgebakend wat onder marketing valt. Daar mag ik over meedenken. Ik krijg daarin ruimte, maar vind het ook fijn dat er kaders zijn vanuit de organisatie.” Bente vraagt de deelnemers naar hun energielekken. Te weinig te doen hebben, een slechte werkrelatie met collega’s en stroperige processen staan bovenaan dat lijstje. Mirjan: “Je wil vooruit samen, korte lijntjes met elkaar.”

Generatie X/Y/Z

Over de verschillen tussen generaties worden artikelen vol geschreven. Maar klopt dit ook? Wat merkt het team van Interconnect in de praktijk van verschillen tussen de generaties.

Stelling 7: Er bestaan weinig verschillen in werkopvatting tussen verschillende generaties.

De werkopvattingen zijn in de loop van de tijd veranderd, blijkt uit het gesprek aan tafel. Maar dat ligt niet per se aan de verschillende generaties. Maartje: “Toen ik ging werken, waren er niet zoveel banen. Je moest blij zijn als je een vast contract kreeg.” Generatiegenoot Bente herkent dit: “Ik studeerde af tijdens de bankencrisis en had toen weinig keus.” Lisanne vult aan dat de economie veel impact heeft op hoe mensen kijken naar werk. Maartje: “Mijn dochter heeft een baan van 32 uur. Als ze een vast contract wil, moet ze 36 uur gaan werken. Dat wil ze helemaal niet. Wij hebben het idee dat je één baan hebt. Maar jongeren willen meer verschillende dingen tegelijk: een of twee banen, vrijwilligerswerk en voldoende tijd voor vrienden.”

Stelling 8: Jongere werknemers zijn minder loyaal naar de werkgever dan ouderen.

Lex: “Ja ik denk dat dat wel klopt. Jongeren hoppen wat vaker van job naar job. Bedrijven doen veel om jongeren aan te trekken, maar niet om jongeren te behouden. Interconnect doet dat wel: leuke borrels, gezelligheid, cadeautjes, etc.” Lisanne vult aan dat het een wisselwerking is tussen werkgevers en (jonge) werknemers. En dat ze beide aan elkaar vragen om loyaal te zijn. Aan tafel wordt verder besproken dat werknemers soms ook langere tijd bij dezelfde werkgever blijven voor financiële stabiliteit, om een huis te kopen of wanneer ze kinderen krijgen.

Zinvol werk doen voor iedereen belangrijk

Bente blikt terug op het gesprek: “Ik hoor dat iedereen graag een bijdrage wil leveren. En dat kan gaan van collega’s helpen, goede werkrelaties opbouwen of maatschappelijke impact maken. Iedereen wil graag het verschil kunnen maken voor een ander. Dankjewel voor het open gesprek!”